Choć wypalenie zawodowe to problem, który współcześnie dotyka coraz więcej osób, nadal nie mówi się o nim wiele. Często brak chęci do pracy, kłopoty ze snem i poirytowanie w kontakcie ze współpracownikami są zamiatane pod dywan albo marginalizowane, co nie tylko nie rozwiązuje problemu, ale jeszcze bardziej go potęguje.
Wypalenie zawodowe jest uznawane za jeden z negatywnych skutków postępu cywilizacyjnego. Choć przyczyny tego stanu są różne, często dotyczy ono osób silnie zaangażowanych w pracę, poddanych działaniu długotrwałego stresu.
Aby poradzić sobie z wypaleniem zawodowym, najpierw trzeba je prawidłowo rozpoznać. Niestety, dla wielu osób nie jest to łatwe, gdyż zwykle pojawia się ono u osób mocno związanych emocjonalnie i utożsamiający się z zakładem pracy i swoimi zadaniami.
Od wypalenia zawodowego trzeba także odróżnić zwykły stres. Oba stany czasem występują razem, ale stres nie zawsze musi skutkować silnym spadkiem motywacji. O wypaleniu zawodowym najlepiej mogą świadczyć następujące objawy:
-
izolowanie się w pracy,
-
uczucie chronicznego zmęczenia, niechęć do jedzenia i kłopoty ze snem,
-
niechęć do wyjścia do pracy,
-
drażliwość, poirytowanie w kontakcie ze współpracownikami,
-
nieuzasadnione wybuchy złości,
-
poczucie zawodu i braku satysfakcji.
To główne, choć nie jedyne symptomy, które mogą oznaczać wypalenie zawodowe. Nawet jeden z nich, utrzymujący się przez dłuższy czas, wymaga obserwacji, a następnie odpowiedniego działania. Wypalenia zawodowego lepiej nie ignorować – na dłuższą metę może wywoływać nie tylko złe samopoczucie i spadek efektywności w pracy, ale także poważne dolegliwości organizmu.