Odkąd Polska jest w Unii Europejskiej wystawianie faktur dla zagranicznych kontrahentów znacznie się uprościło. Mowa tu oczywiście o kontrahentach pochodzących z pozostałych krajów członkowskich. Niestety do Rosji i innych krajów spoza Unii nadal sporządza się dodatkowe dokumenty do odprawy celnej, co znacznie wydłuża i komplikuje całą procedurę fakturowania.
Faktura wewnątrzwspólnotowa jak krajowa
Trzeba zauważyć, że fakturowanie kontrahentów pochodzących z innych krajów Unii Europejskiej podlega zupełnie takim samym zasadom jak fakturowanie klientów krajowych. Obowiązkowo faktury zawierać muszą określone przepisami dane, takie jak nazwy nabywcy i sprzedawcy oraz ich numery NIP. Dodatkowo faktura powinna posiadać swój numer, a także datę wystawienia. Jeśli chodzi o opis przedmiotu transakcji, to musi on zostać nazwany w sposób zrozumiały dla przeciętnego odbiorcy, czyli najlepiej podać nazwę w języku kraju, do którego wysyłamy towar lub w którym wykonujemy usługę. I to w zasadzie jest jedyna różnica dotycząca faktur wewnątrzwspólnotowych i krajowych, gdzie wystarczy opis po polsku. Dalej towar lub usługa powinny być określone co do ilości ub zakresu. Wartości liczbowe wykazują kolejno cenę jednostkową netto, wartość netto, zastosowane stawki podatku VAT oraz kwotę podatku. W końcu to, co najważniejsze, czyli należność ogółem, która będzie rozliczeniem całej transakcji.